Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ (30.4.2004)
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
πατρός ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ - Σελ. 5η

Μοναχική και φιλόπτωχη πολιτεία

Γι’ αυτό και ενώ γίνομαι επίσκοπος συνειδητά επιλέγω ως πρότυπο ζωής αυτό του μοναχού. Αυτού που έχει υποκαταστήσει τη σκέψη με την προσευχή, τα οράματα με τη θυσία, τα επιχειρήματα με τη μακροθυμία. Με αυτόν το στόχο ξεκίνησα, με τον ίδιο και θέλω να ξοφλήσω το επίγειο χρέος μου, με αυτήν την κληρονομιά επιθυμώ να ταξιδεύσω την αιώνια πορεία μου. Για το λόγο αυτόν, εκφράζω δημόσια την επιθυμία μου – και προς τους πολιτικούς μας άρχοντες – να μη με μεταχειρισθείτε ως ανώτατο δημόσιο υπάλληλο με μηνιαίο μισθό και δώρο εορτών και θερινών διακοπών, με παραστάσεις σε δείπνα, δεξιώσεις, παρελάσεις και εγκαίνια. Λέξεις όπως μισθός, σύνταξη, ιδιοκτησία, ασφάλεια ζωής, διακοπές, προσωπικές φιλίες, τιμητικές διακρίσεις κλπ., που δεν έχουν καμία σχέση με τη μοναχική ζωή, θα ήθελα να παραμείνουν ξένες προς το λεξιλόγιο της προσωπικής μου πολιτείας. Στην καρδιά μου αντηχεί η πεποίθηση ότι ο ιερέας πρέπει να είναι ο φτωχότερος από τους πιστούς και ο επίσκοπος ο φτωχότερος από τους ιερείς. Το πρώτο δεν θα το επιβάλω σε κανέναν. Το δεύτερο, όμως, αποτελεί για μένα αδιαπραγμάτευτο όρο και απαράβατο στόχο ζωής. Δεν θα ήθελα να πληρώνομαι, αλλά μόνον να ξοδεύομαι, ούτε να ασφαλίζομαι στις επίγειες τράπεζες αλλά στην Αγία Τράπεζα, ούτε να ξεκουράζομαι μακριά από τα βάσανα και τους αγώνες του ποιμνίου μου στις όμορφες γωνιές αυτού του κόσμου, αλλά να αναπαύομαι μέσα στη δρόσο της καμίνου των δοκιμασιών όλων μας. Η ζωή μου επιθυμώ να μη θυμίζει σε μεγαλοπρέπεια την εις επίσκοπον χειροτονία μου, αλλά σε λιτότητα και αναζήτηση μυστικού βάθους τη μοναχική κουρά μου.
Παρά το ξεχείλισμα της ευγνωμοσύνης που νοιώθω απέναντι όλων υμών, επιτρέψτε μου κατακλείοντας να μην ευχαριστήσω δια στόματος και φραστικής αναφοράς κανέναν. Δεν θα ήθελα να διακινδυνεύσω να μεταμορφώσω το μυστήριο της ιεροσυνοδικής αποφάσεως σε αποτέλεσμα επίγειων επιλογών και να μολύνω την απροσμέτρητη ιερότητα αυτών των στιγμών με υποψίες κοσμικής ευγένειας και αβροφροσύνης. Θα αποφύγω, λοιπόν, κάθε αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα της ως τώρα ζωής μου, στον πιστό λαό που σε λίγο θα πάρει την ευθύνη να επικυρώσει την ιεροσυνοδική απόφαση, σε κάποιους που πίστεψαν στην εκλογή μου, στους γονείς, τα αδέλφια και συγγενείς μου, στους πνευματικούς πατέρες και γεροντάδες μου, στην προσφιλή πνευματική οικογένειά μου στο Μετόχι της Αναλήψεως, ακόμη και σε Σας, Μακαριώτατε, που κάτω από τόσο λεπτές και δύσκολες συνθήκες διακινδυνεύετε τη χειροτονία μου.