|
1.
ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
(ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΤΑΝΙΚΑ Τόμος 31ος)
ΚΑΝΝΑΒΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Αυτοκράτορας
του Βυζαντίου (28 Ιανουαρίου έως 5 Φεβρουαρίου 1204).
Βυζαντινός αξιωματούχος που διακρίθηκε για τη γενναιότητα
και τη δράση του κατά την περίοδο της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης
από τους Σταυροφόρους (1204). Επωφελήθηκε από τη γενικότερη
σύγχυση και πέτυχε να ανακυρηχθεί αυτοκράτορας από τον αγανακτισμένο
όχλο μετά την παραίτηση του Ισαακίου Β΄ και του Αλεξίου Δ΄.
Η αναγόρευσή του ως αυτοκράτορα θεωρήθηκε παράνομη και στασιαστική,
αφού δεν συνέπραξε σε αυτήν ο οικουμενικός πατριάρχης Ιωάννης
Ι΄ ο Καματηρός. Παρά τα λαϊκά ερείσματα, ο Κανναβός δεν αναγνωρίσθηκε
επίσημα, ο δε νέος αυτοκράτορας Αλέξιος Ε΄ Δούκας Μούρτζουφλος,
έγινε κύριος της κατάστασης, αιχμαλώτισε και φόνευσε τον Κανναβό.
(Πάπυρος, σ.344).
ΚΑΝΝΑΒΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Αγωνιστής
του 1821, από τη Ναυπακτία. Συμμετείχε στην υπεράσπιση του
Μεσολογγίου κατά τη τελευταία πολιορκία. Μετά την Έξοδο εντάχθηκε
στο στράτευμα του Γ. Καραϊσκάκη. (Πάπυρος, σελ.393)
(Σχετικό
βιβλίο).
ΚΑΝΝΑΒΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
Λογοθέτης,
πρόκριτος από τα Κράβαρα. Υπήρξε πληρεξούσιος της περιοχής
του στην Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823)
και εγινε βουλευτής, ενώ πολιτικά ακολουθούσε την παράταξη
του Μαυροκορδάτου. Το 1825 διορίσθηκε μέλος της Προσωρινής
Διευθυντικής Επιτροπής της Δυτικής Στερεάς Ελλάδος. Στη
συνέχεια διορίσθηκε φροντιστής στο ελληνικό στράτευμα της
Ανατολικής Στερεάς υπό τον Γ. Καραϊσκάκη. Μεταφέρθηκε άρρωστος
στη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου και πέθανε το 1826.
( Πάπυρος, σελ. 393, τόμος 31ος).
ΚΑΝΝΑΒΟΣ Ν. ΙΩΑΝΝΗΣ
Βουλευτής,
γερουσιαστής και υπουργός (Σπερχειάδα Φθιώτιδος 1867-Αθήνα
1953). Εγγονός του αγωνιστή του 1821 Γεωργίου Κανναβού. Σπούδασε
νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δικηγόρος, βουλευτής Ναυπακτίας
(1895). Επανεκλέγθηκε πολλές φορές και ως βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
μέχρι το 1935 οπότε αποσύρθηκε απο την πολιτική μετά 40ετή
δημόσιο βίο. Διετέλεσε υπουργός των Ναυτικών, Συγκοινωνιών,
Γεωργίας. Επίσης χρημάτισε γενικός διοικητής Θεσσαλονίκης
(1924-25) με βαθμό υπουργού και υπουργός γενικός διοικητής
Μακεδονίας
(1929). (Πάπυρος, σελ.393, τόμος 31ος)
|
|
