Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ (30.4.2004)
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
πατρός ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

Λίγα βιογραφικά στοιχεία από παλαιότερη συνέντευξή του στο περιοδικό ''ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ".
<<Ο ιερομόναχος Νικόλαος Χατζηνικολάου κατάφερε μέσα στις τέσσερις πρώτες δεκαετίες της ζωής του να διακριθεί στις επιστήμες του ανθρώπου και στη γνώση του Θεού. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαντ στην Αστροφυσική και στο Πανεπιστήμιο ΜΙΤ της Μασαχουσέτης στη Μηχανολογία, καθώς και θεολογία στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Οι διδακτορικές σπουδές του έγιναν στο Χάρβαρντ στη Βιοϊατρική Τεχνολογία (Βιορευστο-μηχανική). Εργάστηκε ως ερευνητής σε διάφορα νοσοκομεία της Βοστόνης. Το 1984 ανέλαβε επιστημονικός σύμβουλος της NASA και του Arthur D. Little σε θέματα διαστημικής ιατρικής τεχνολογίας. Τον Ιανουάριο του 1987 φθάνει στο Άγιο Όρος και μονάζει για 2,5 χρόνια στο Ιερό Κοινόβιο του Αγίου Παύλου. Ανήκει στην Ιερά Μονή Σιμωνόπετρας, ενώ από το Μάϊο του 1990 διακονεί στο ιστορικό αγιορείτικο μετόχι της Άναλήψεως στο Βύρωνα. Από το 1992 είναι διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Βιοηθικής και πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος>>.
__________________________________________________
Μερικές απαντήσεις από αυτή τη συνέντευξη:
- Δεν είμαι τόσο σκεπτόμενος με το μυαλό όσο με τη καρδιά. Και μέσα στη καρδιά υπάρχει και έρευνα, υπάρχει και πίστη, αναζήτηση, υπάρχει και προβληματισμός, υπάρχει όμως και απάντηση. Η επιστήμη θα δώσει το πολύ παλιό, θα δώσει το πολύ μεγάλο, το πάρα πολύ όμορφο. Δεν μπορεί να δώσει ούτε το αιώνιο ούτε το άρτιο ούτε το τέλειο. Η Εκκλησία ακουμπάει την ψυχή και μέσα από τη ψυχή φτάνει κανείς αυτά που δεν μπορεί να φτάσει με το μυαλό. Η επιστήμη μοιάζει με ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο. Το περισσότερο που μπορεί να τρέξει είναι 320 χλμ. την ώρα. Η Εκκλησία μοιάζει με πύραυλο. Στην πρώτη περίπτωση, αν υπερβείς το όριο ταχύτητας, γκρεμοτσακίζεσαι, στη δεύτερη εκτοξεύεσαι.
- Δεν προσπάθησα να πείσω ποτέ κανένα και έτσι ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Θεός είναι επιχείρημα, απόδειξη ή ανακάλυψη. Ο Θεός είναι απο-κάλυψη.
- Είμαι τόσο πολύ ιερέας, που δεν μου μένει ούτε κυβικό εκατοστό χώρου για να είμαι κάτι άλλο. Όταν έφυγα από την Αμερική -από μια πολυπράγμονα ζωή-, πήγα στο Άγιον Όρος όπου έμεινα με τον πατέρα Παϊσιο πεντέμισι μήνες. Δεν διάβασα τίποτα, ούτε καν θρησκευτικά βιβλία, κάναμε μόνο ακολουθίες, έκανα προσευχή, φτιάχναμε το κήπο, έπεσα με λίγα λόγια από μια φοβερή δραστηριότητα στο απολύτως τίποτα. Αλλά δεν κατάλαβα τη διαφορά γιατί η καρδιά μου ακουμπούσε το ίδιο πρόσωπο του Θεού.
- Πιστεύω ότι ο αληθινός Θεός βγαίνει μέσα από τις πιό ισχυρές αμφισβητήσεις. Εγώ έψαχνα για τον αληθινό Θεό, γι' αυτό και τον αμφισβήτησα όσο περισσότερο μπορούσα.
- Εκείνοι που αιφνιδιάσθηκαν από την επιλογή μου ήταν η επιστημονική μου οικογένεια. Αυτούς τους είδα μετά από πολλά χρόνια και τότε το είχαν ήδη <<καταπιεί>>.
- Το καλύτερο που φαντάζομαι για το μέλλον μου, είναι ο τάφος. Δεν θα το επιδιώξω, θα έρθει μόνο του. Απλά, υπομονετικά το περιμένω. Διότι από εκεί πλέον ελευθερώνεται η ψυχή. Και αυτά που βλέπει τώρα σαν είδωλα εκεί τα βλέπει πραγματικά.
- Πηγαίνω στη Σιμωνόπετρα (Άγιον Όρος) εκεί κοντά σε ενα ερημητήριο χωρίς να πάρω τίποτα, εκτός από κάτι σύκα και αμύγδαλα. Όσο λιγότερα πάρει κανείς από τον έξω κόσμο για να ζήσει στην έρημο τόσο περισσότερο μπορεί να ζήσει την ευλογία της ερήμου της ψυχής του. Όσο λιγότερο ζει κανείς με τον εαυτό του τόσο περισσότερο ζει με το Θεό.
- Η NASA βρίσκεται στη γη και εγώ ψηλαφώ τον ουρανό. Η επιστήμη και η NASA είναι καλές έως ότου κάποιος αποκτήσει την πνευματική του ανάσα. Εγώ το έχω πράξει ήδη.