ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

ΜΗΝΟΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΜΑΡΤΙΟΥ

 


 


 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
(ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - TA ΝΕΩΤΕΡΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ)
Πως ο Άγιος Σίλβεστρος (2/1) έκανε Χριστιανούς
τους σοφότερους Εβραίους διδασκάλους!

..Τελευταίος (στη συζήτηση) απέμεινε ο μάγος Ζαμβρής που ενώ παραδέχθηκε ότι νικήθηκαν από τον Άγιο Σίλβεστρο, θέλησε με πανουργία να αναμετρηθούν και στα έργα, ζητώντας να φέρουν έναν άγριο ταύρο για να δείξει ότι οι Εβραίοι έχουν την δύναμη του Θεού, επειδή οι προπάτορές τους όταν ήθελαν να θυσιάσουν μεγάλους ταύρους, έλεγαν στο αυτί τους το όνομα του Θεού και ευθύς το ζώο πέθαινε.
Ο Ζαμβρής πλησίασε τον ταύρο λέγοντας μυστικούς λόγους της μαντείας και επικαλούμενος τον διάβολο, έριξε κάτω το ζώο που απέθανε, χαροποιώντας τους Ιουδαίους.
Ζητεί τότε ο πονηρός να δείξει ο Άγιος των Χριστιανών αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά εκείνος έχοντας κατά νου τι θα συνέβαινε εν συνεχεία λέγει στον μάγο: «Ο Θεός μου δεν δίδει θάνατο, αλλά μάλλον ζωή και μακαριότητα».

    Καλούν τότε ο Άγιος, καθώς και ο Μέγας Κωνσταντίνος, τον Ζαμβρή να αναστήσει αν μπορεί τον ταύρο και τότε ο δόλιος λέγει ότι δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να αναστήσει οτιδήποτε νεκρό, καί προσποιείται ότι επειδή δεν έχει την δύναμη ο Σίλβεστρος να νεκρώσει τον ταύρο θέλει να συγχύσει την ήττα του.
Ο Άγιος Σίλβεστρος αναλαμβάνει τότε να αναστήσει το ζώο και οι Ιουδαίοι νομίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, υποσχέθηκαν ότι αν αναστήσει τον ταύρο θα γίνουν Χριστιανοί.
Ο Άγιος γονατίζει, υψώνει τα χέρια και τα δακρυσμένα μάτια του στον ουρανό και δέεται μυστικά, παρακαλώντας τον Θεό να αναστήσει το ζώο, ώστε να γνωρίσει ο λαός την δύναμή Του και να πιστεύσουν στο Πανάγιο Όνομά Του.
Λέγει τότε: «Εις το όνομα του Δεσπότου Ιησού Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε επί Ποντίου Πιλάτου, σήκω και σταμάτησε με πάσα ημερότητα». Τότε έγινε το Θαύμα και ο ταύρος σηκώθηκε.
Ο Άγιος έλυσε τα σχοινιά διατάσσοντας τον ταύρο να πάει στον τόπο του ήρεμος!

.............ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (ΡΩΣΟΣ 2/1) ΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΗ
.............ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ...

Έγραψε σχετικά ό Μoτoβίλωφ στo σημειωματάριo τoυ, τo oπoίo βρέθηκε στo αρχείo τής μoνής Nτιβιέγιεβo:
<<Οι άγιoι Απόστoλoι αισθάνθηκαν χειρoπιαστά την παρoυσία τoύ Αγίoυ Πνεύματoς>>.
Εγώ τότε ερώτησα: «Πώς θα μπ
oρoύσα να γίνω και εγώ πρoσωπικά μάρτυς αυτoύ τoύ πράγματoς;»
 Ό π. Σεραφείμ με αγκάλιασε και μoύ είπε: «Αγαπητέ μoυ, εμείς είμαστε και oι δύo τώρα εν Πνεύματι. Γιατί δεν με κoιτάζετε;» «Γέρoντα, δεν μπoρώ να σας κoιτάξω διότι τo πρόσωπo σας έγινε φωτεινότερo από τoν ήλιo και τα μάτια μoυ έχoυν θαμβωθεί». «Μη φoβήσθε, διότι και εσείς έχετε γίνει τώρα φωτoφόρoς όπως και εγώ. Έχετε και εσείς τώρα πληρωθεί από τo Άγιo Πνεύμα, αλλιώς δεν θα μπoρoύσατε να με δείτε έτσι όπως με βλέπετε». Και σκύβoντας κoντά μoυ, μoύ ψιθύρισε: «Παρακαλoύσα τoν Κύριo με όλη μoυ την καρδιά να σας αξιώσει να δείτε με τα σωματικά σας μάτια αυτή την κάθoδo τoύ Αγίoυ Τoυ Πνεύματoς. Και να, με τo μέγα Τoυ έλεoς παρηγόρησε την καρδιά σας, όπως θάλπει ή μητέρα τα παιδιά της.
Λoιπόν αγαπητέ μoυ, γιατί δεν με κoιτάζετε; Μη φoβήσθε τίπoτε, ό Κύριoς είναι μαζί σας!» Τoν κoίταξα και με διαπέρασε ρίγoς. Φαντασθήτε τoν ήλιo στην πιo δυνατή λάμψη τής μεσημβρινής ακτινoβoλίας τoυ και στo κέντρo τoύ ήλιoυ να βλέπετε πρόσωπo ανθρώπoυ, ό oπoίoς συνoμιλεί μαζί σας. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών τoυ, την έκφραση των ματιών τoυ, ακoύτε την φωνή τoυ, αίσθάνεσθε ότι τo ένα τoυ χέρι είναι απλωμένo γύρω από τoν ώμo σας, αλλά δεν βλέπετε oύτε αυτό τo χέρι oύτε τo πρόσωπo, παρά μόνo τo εκτυφλωτικό φως πoύ απλώνεται παντoύ γύρω σας και φωτίζει με την λάμψη τoυ τo χιόνι πoύ καλύπτει τo ξέφωτo και τις χιoνoνιφάδες πoύ πέφτoυν. «Τι αίσθάνεσθε;» με ερώτησε. «Ησυχία και ειρήνη ανέκφραστη», είπα. «Και τι ακόμη αίσθάνεσθε;» «Nα γεμίζει ή καρδιά μoυ από άρρητη χαρά». «Αυτή ή χαρά πoύ αίσθάνεσθε είναι μηδαμινή όταν συγκριθεί με εκείνη την χαρά για την oπoία έχει γραφή: oφθαλμός oυκ είδε και oυς oύκ ήκoυσε και έπί καρδίαν άνθρωπoυ oυκ άνέβη, α ήτoιμασεν ό Θεός τoις άγαπώσιν Αυτόν. Σε μας δόθηκε μία σκιά μόνo τής χαράς αυτής· τι να πει κανείς για την πραγματική χαρά;

Τι αίσθάνεσθε ακόμη φιλόθεε;» «Ανέκφραστη θερμότητα», είπα. «Τι είδoυς θερμότητα; Είμαστε στo δάσoς, τώρα είναι χειμώνας και παντoύ γύρω μας χιόνι... Τι είδoυς θερμότητα είναι αυτή πoύ αίσθάνεσθε;» Και εγώ απoκρίθηκα: «Όπως όταν λoύζωμαι με ζεστό νερό. Αισθάνoμαι ακόμη εύωδία τέτoια πoύ πoτέ μέχρι τώρα δεν έχω αίσθανθή». «Ξέρω, ξέρω, είπε εκείνoς· σας ερωτώ επίτηδες. Αυτή ή εύωδία πoύ αίσθάνεσθε είναι ή εύωδία τoύ Αγίoυ Πνεύματoς. Και αυτή ή θερμότητα για την oπoία μιλάτε δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα, αλλά μέσα μας. Θερμαινόμενoι από αυτήν oι ερημίτες δεν φoβoύνταν τoν χειμώνα διότι φoρoύσαν τoν χιτώνα τής χάριτoς ό oπoίoς αντικαθιστoύσε τo ένδυμα. Ή Βασιλεία τoύ Θεoύ εντός ημών έστιν. Ή κατάστασις στην oπoία τώρα βρισκόμαστε τo απoδεικνύει. Nα τι σημαίνει να είσαι πλήρης Πνεύματoς Αγίoυ». «Θα θυμάμαι τo έλεoς αυτό πoύ μας επισκέφθηκε σήμερα;» ερώτησα. «Πιστεύω ότι ό Κύριoς θα σας βoηθήσει να τo διαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνo για μας, άλλα διά μέσoυ ημών και για τoν υπόλoιπo κόσμo. Πoρεύεσθε έν ειρήνη! Ό Κύριoς και ή Παναγία ας είναι μαζί σας!» Όταν τoν άφησα τo όραμα δεν είχε παύσει: ό γέρoντας βρισκόταν στην ιδια θέση πoύ είχε στην αρχή τής συνoμιλίας μας και τo άρρητo φως πoύ είχα ιδεί με τα μάτια μoυ συνέχιζε να τoν περιβάλλη».

.......................ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ (ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΥ) 3/1
Οκτώ κεντυρίωνες τον μαστίγωναν εκ περιτροπής και εκείνος ανέπεμπε ψαλμούς. Στην φυλακή μετά τον επισκέφθηκε ο Κ.Η.Ι.Χριστός και του είπε: <<Θεαγένη, πιστέ μου υπηρέτη, έχε θάρρος και αγάλου γιατί είμαι μαζί σου και συμμετέχω στο πάθος σου. Αρνήσου κάθε τροφή από μέρους τους για να αποκτήσεις την άφθαρτη ζωή στον ουρανό>>. Πολλά ουράνια πλάσματα φάνηκαν ντυμένα στα λευκά να ψάλλουν μαζί του στις σαράντα μέρες της ασιτίας του, όπως τα έβλεπαν οι φύλακές του. (Συναξάρι Ιαν. Ι.Μ.Συμωνόπετρας σ. 48)
ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ 5/1
Έθεσε τα θεμέλια του γυναικείου μοναχισμού, όπως είχε θέσει ο Μέγας Αντώνιος τα θεμέλια του ανδρικού μοναχισμού.
ΕΙΠΕ:
(Δ. Γ. Τσάμη, «Μητερικόν». Διηγήσεις αγ. Μητέρων της ερήμου- επιλογή)
ΟΣΙΟΣ ΦΩΣΤΗΡΙΟΣ 5/1
Λάβαινε καθημερινά, από άγγελο που έστελνε ο Κύριος, όσο ψωμί του ήταν αναγκαίο για εκείνο και για τον ακριβή αριθμό όσων ενδέχετο να τον επισκεφθούν. (σ.71 ΙΜΣ)
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ 8/1
Επί Διοκλητιανού του παρουσιάστηκε ο Χριστός και του είπε να πάθει για το όνομά Του, θα είμαι μαζί σου και θα πιστεύσουν και θα σωθούν πολλοί. Τον συνέλαβαν τον μαστίγωσαν, αλλά άγγελος Κυρίου του περιποιήθηκε τις πληγές. Μετά από σκληρά βασανιστήρια του επανεμφανίστηκε ο Χριστός στην φυλακή και του ίασε τις πληγές, τέλος τον απελευθέρωσε. Παρά ταύτα βρήκε το τέλος του από ένα Εβραίο που τον τρύπησε με ένα κοντάρι..

............................................ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ 9/1
Επί Δεκίου 250μΧ ο Χριστιανός Νέαρχος χαιρέτησε τον ειδωλολάτρη φίλο του για να μαρτυρήσει. Όμως εκείνος του είπε ότι τη νύχτα του φανερώθηκε ο Χριστός και τον έντυσε με φωτεινό άμφιο, αφού του έβγαλε τη στρατιωτική του στολή και του παρουσίασε ένα φτερωτό άλογο.
Με θάρρος μπήκε σε μιά ειδωλολατρική πομπή και και συνέτριψε τα είδωλα που κρατούσαν οι ιερείς. Τελικά τον αποκεφάλισαν.

.........................................................ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ (10/1)
Παρά την καταγωγή του από πλούσια επιφανή οικογένεια στη Βασιλεύουσα, έζησε απλά και διαμοίρασε όλη τη περιουσία του στους έχοντας ανάγκη. Ο πατριάρχης Γεννάδιος (458-471) κατόρθωσε και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και τον όρισε οικονόμο της Μεγάλης Εκκλησίας.
Ο Μαρκιανός είχε μεγάλη επίσης ευλάβεια στους αγίους μάρτυρες και τους τιμούσε με λαμπρά οικοδομήματα, όπως την Αγία Αναστασία. Την ημέρα των εγκαινίων, καθώς ετοιμαζόταν να συλλειτουργήσει με επίσκοπο και ιερείς, πρόσεξε ένα ρακένδυτο ζητιάνο που του ζήτησε ελεημοσύνη. Καθώς δεν είχε χρήματα επάνω του, τον οδήγησε παράμερα και του έδωσε όλα τα ρούχα του τα εσωτερικά και φόρεσε κατάσαρκα τα λειτουργικά άμφια και ξαναμπήκε στο Ιερό.
Καθόλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, οι συλλειτουργοί νόμιζαν ότι βλέπουν μέσα από τα άμφια ένα ρούχο που λαμποκοπούσε από χρυσό και διαμάντια. Σκανδαλίσθηκαν και τον είπαν στον Πατριάρχη για να τον επιπλήξει για τη χλιδή! Όμως έμεινε κατάπληκτος ο Πατριάρχης Γεννάδιος που διαπίστωσε ότι κάτω από τα άμφια ήταν γυμνός!
Αυτό το θαύμα επέστρεψε πολλούς αιρετικούς στην Ορθοδοξία.
Όταν του ανέθεσε ο Πατριάρχης να εξωραϊσει το ναϊδριο της Αγίας Ειρήνης (στο Κεράτιο Κόλπο) του παρουσιάστηκε ο Κύριος σε ενύπνιο και του απεκάλυψε τη τοποθεσία, το πρότυπο και τις διαστάσεις που θα είχε ο Ναός. Όταν τον κατηγορούσαν για τις δαπάνες που έκτιζε Ι.Ναούς έλεγε, αν είχα μιά κόρη δεν θα ξόδευα ό,τι είχα να την προικίσω με τα ωραιότερα ενδύματα; Πόσο λοιπόν περισσότερο πρέπει να προικίσω την Εκκλησία, τη Νύμφη του Χριστού. Όχι μόνο κρυφά τη νύχτα βοηθούσε φτωχούς, αλλά και στις πόρνες έδινε χρήματα να σταματήσουν να εμπορεύονται το σώμα τους. Κοιμήθηκε το 471.
.......................................................ΟΣΙΟΣ ΑΜΜΩΝΙΟΣ (10/1)
Έζησε στην έρημο της Νιτρίας ταυτόχρονα με τρείς αδελφούς του και δύο αδελφές του. Μαθητής του αββά Παμβώ (18/7).
Όταν ήθελαν να τον κάνουν επίσκοπο, έκοψε το αυτί του μπροστά στους απεσταλμένους προσθέτοντας: Αν με αναγκάσετε θα κόψω και την γλώσσα μου!

..............................ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ο κοινονιάρχης (11/1)
Γεννήθηκε το 423 στο χωριό Μωγαρισσό της Καππαδοκίας. Γνώρισε τον ονομαστό άγιο Συμεών το Στυλίτη (1/9) που τον κάλεσε με το όνομά του, τον ασπάσθηκε και του προείπε ότι θα γίνει ποιμένας σ' ένα μεγάλο ποίμνιο πνευματικών προβάτων.
Πρόσταξε να τελούν τα μνημόσυνα της 3ης, 9ης και 40ης ημέρας, όπως συνηθίζεται μέχρι σήμερα. Έκανε φοβερά θαύματα και όποτε δεν είχαν στη Μονή τα αναγκαία, συμβούλευε να ελπίζουν μονάχα στο Θεό. Πράγματι το βράδυ ήρθαν δύο μουλάρια φορτωμένα με προμήθειες!
Όταν πλήθυναν οι μοναχοί, πήρε ένα θυμιατήρι έβαλε σβησμένα κάρβουνα και θυμίαμα προχώρησε ευθεία, παρακαλώντας τον Κύριο να ανάψει Εκείνος το λιβάνι όταν θα έφθανε σε κατάλληλο μέρος. Επτά χιλιόμετρα από τη Βηθλεέμ άναψε από μόνο του το λιβάνι και εκεί έκτισε το μεγάλο Μοναστήρι, με ξενώνα για επισκέπτες μοναχούς και απόρους. Επίσης νοσοκομείο και γηροκομείο. Περιποιόταν ο ίδιος μέχρι και λεπρούς. Επειδή έκανε πολλές ιάσεις, γέμισε από ανύμπορους και έστρωναν τραπέζι πολλές φορές την ημέρα!
Είχε Ναό για λειτουργία στα Ελληνικά, άλλο για Συριακά, άλλο για Αρμενικά και τέταρτο για ψυχασθενείς και δαιμονισμένους όλοι μέσα στο περίβολο της Μονής!
Επέπληξε τον αυτοκράτορα Αναστάσιο για την αίρεση των μονοφυσιτών και έλεγε: Όποιος εναντιώνεται στις Οικουμενικές Συνόδους, επικατάρατος έστω. Εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα, αλλά σε δύο χρόνια επανήλθε ύστερα από την ενθρόνιση του Ιουστιανού (518). Κοιμήθηκε 105 ετών από επώδυνη ασθένεια (529), αλλά χωρίς να μειώσει την ένταση της άσκήσεως και της προσευχής του, δοξολογώντας για τη δοκιμασία!

.....................................ΟΣΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ (11/1)
Έφυγε από τη Μονή του αγίου αββά Σερίδου (13/8) στη Γάζα και πήγε στην Αλεξάνδρεια. Με τα χρήματα από το εργόχειρό του πήγαινε τα βράδυα στη συνοικία των ιερόδουλων και έδινε αμοιβή σε μιά δυστυχισμένη, με τον όρο να μην δοθεί στην αμαρτία εκείνη τη νύχτα, παραμένοντας πλάϊ της προσευχόμενος. Φεύγοντας το πρωϊ την έβαζε να του υποσχεθεί ότι δεν θα πει τίποτα σε κανένα.
Τον κατήγγειλαν στον πατριάρχη άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα (12/11), αλλά ευτυχώς εκείνος δεν έλαβε κανένα μέτρο εναντίον του.
Όλα έγιναν γνωστά στη κηδεία του από τις σεσωσμένες γυναίκες και ανακάλυψαν σε μιά πλάκα που άφησε ένα σχόλιό του: <<Αλεξανδρινοί, μη σπεύδετε να κρίνετε μέχρις ότου έλθει η Ημέρα του Κυρίου>>!!

.............................ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ (12/1) ο θαυματουργός
Έζησε στην έρημο της Θηβαϊδος τον 4ο αιώνα. Έτρωγε μιά φορά την εβδομάδα και όταν έγινε εκατόν χρονών τρεφόταν κάθε βράδυ με τρία κομμάτια ψωμί και τρείς εληές!
Επιτελούσε αναρίθμητα θαύματα. Έλεγε να αγαπάμε τη θλίψη, και συμπλήρωσε:
<<Εγώ φοβούμαι τρία πράγματα. 1.Όταν πρόκειται να φύγει η ψυχή μου από το σώμα. 2. όταν θα συναντήσω το Θεό και 3. όταν βγεί η απόφαση κατ' εμού!>>

.....................................ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ (12/1)
Έζησε επί Διοκλητιανού, μοναχογιός πλουσίων ειδωλολατρών. Οι γονείς του λάτρευαν ένα ταύρο ως Θεό. Μετά από προσευχή ένας άγγελος του έδειξε το Χριστό στη δόξα του και του είπε ότι θα είναι πάντα μαζί του με θαύματα για να φέρει τους ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη. Δέκα χρονών παιδί άρχισε άσκηση και προσευχή να μεταστρέψει τους δικούς του. Ενώ οι γονείς του προσπαθούσαν να τον αναγκάσουν να λατρεύει το ταύρο, όρμηξε ξαφνικά ο ταύρος και τους σκότωσε με τα κέρατα.
Μετά από τρείς μέρες προσευχής του Φιλόθεου αναστήθηκαν, έδωσαν εντολή να σκοτώσουν το ζώο και βαπτίσθηκαν μαζί με το γιό τους.
Έφερε πολλούς στην αληθινή πίστη με πολλά θαύματα (πάνω από 9.000) και τελικά τον κατήγγειλαν στον Διοκλητιανό. Τον υπέβαλαν σε κάθε λογής μαρτύρια, αλλά στην φυλακή άγγελος Κυρίου θεράπευσε τις πληγές του. Τελικά τον λόγχευσαν, τον έρριξαν στη φωτιά και παρενέβη άγγελος που διαφύλαξε άθικτο το σώμα του από τις φλόγες.
....................................AΓΙΟΣ ΕΡΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ (13/1)
Ο Άγιος Ερμύλος ήταν διάκος στη Σιγιδώνα (σημ. Βελιγράδι) επί Λικινίου (324). Επειδή ήταν χριστιανός του έσκισαν τα μάγουλα, τον ράβδισαν και τον φυλάκισαν. Εκεί του εμφανίσθηκε άγγελος και τον ενθάρρυνε, σε σημείο που ο άγιος δεν αισθανόταν καθόλου τον πόνο των βασανιστηρίων. Βλέποντας το θάρρος του ο δεσμοφύλακας Στρατόνικος πίστευσε και μετά απο βασάνους, τους έβαλαν και τους δύο σε μιά σπυρίδα (Καλάθι-Σπυρίδων) και τους πέταξαν στον Ίστρο παταμό (Δούναβη). Μετά από λίγες μέρες βρέθηκαν τα λείψανά τους από χριστιανούς, που τα τίμησαν δεόντως.
...........ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (13/1) (To πετεινό του Αγ. Όρους!)
Έζησε το 14ο αιώνα, καταγόταν από τη Λάμψακο του Ελλησπόντου. Μεγάλος ασκητής, από δεκαεπτά ετών, πήγε στη Θράκη, μετά στο Παπίκιον Όρος, στη Βασιλεύουσα καντά στο Ναό των Βλαχερνών και τέλος στην Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους.
Ποτέ δεν δέθηκε με πράγμα αυτού του κόσμου, γι' αυτό και άλλαζε τόπο καίγοτας τη καλύβα του και πήγαινε αλλού, ξανά και ξανά, εξ' ου και Καυσοκαλυβίτης.
Είδε την Παναγία που τον διέταξε να ανεβεί στη κορυφή του Άθω, τον ενδυνάμωσε με λόγια και με θαυματουργό άρτο και του έδωσε εξουσία κατά των δαιμόνων που τον ταλαιπωρούσαν.
Έμεινε τρείς μέρες στη κορυφή και άλλες τρεις από την ευωδία και έκσταση μετά την αναχώρηση της Παναγίας. Κατόπιν πήγε στις πλαγιές του Άθω όπως του υπέδειξε η Παναγία. Επειδή τον έβλεπαν να υψώνεται στον αέρα και σαν να καίγεται, εκείνος τότε για να αποφύγει τη δόξα των ανθρώπων, προσποιείτο το σαλό, κυκλοφορόντας ξυπόλυτος χειμώνα καλοκαίρι.
Ο όσιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης (12/4) μόλις έμαθε περί αυτού, κατάλαβε το ύψος της αρετής του και πήγε να τον βρεί, αφήνοντάς μας τους υπέροχους διαλόγους μαζί του περί νοεράς προσευχής και για υψηλές θεωρίες που περιγράφονται στο συναξάρι του.
Είχε προορατικό χάρισμα, αποκαλύπτοντας τα κρύφια της καρδιάς στους αμαρτωλούς, ξεσκέπαζε τους αιρετικούς και προφήτευσε τα μελλοντικά γεγονότα στους αυτοκράτορες Ιωάννη ΣΤ' Κατακουζηνό, Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο. Κοιμήθηκε το 1375 σε ηλικία 95 ετών.

ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ πρώτος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας (14/1)

Γεννήθηκε το 1169, τρίτος γιός του μεγάλου ηγεμόνα της Σερβίας Στεφάνου Νεμάνια, καρπός προσευχής των ευσεβών γονέων του. Δεκαπέντε χρονών ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ερζεγοβίνης, αλλά δεν τον έλκυαν οι ηδονές και η δόξα αυτού του κόσμου. Όταν μια αντιπροσωπία Σέρβων μοναχών ήρθε και ζητούσε οικονομική συνδρομή από τον ηγεμόνα, ο Ράστκο (το βαπτιστικό του) εντυπωσιάστηκε από τις διηγήσεις τους και με τέχνασμα ότι θα πήγαινε για να κυνηγήσει ελάφια, έφυγε για το Άγιον Όρος. Αρχικά στο Ρώσικο μοναστήρι και μετά στη Βατοπεδίου, έδειξε τα πλούσια χαρίσματα της υπακοής και της ταπεινοφροσύνης του. Περιόδευσε όλες τις μονές και τα ιερά σκηνώματα, αλλά δεν είχε ευλογία να μονάσει κατ' ιδίαν. Επέδρασε στον πατέρα του, που άφησε το θρόνο και έγινε μοναχός ονόματι Συμεών και μαζί έγιναν κτήτορες της Μονής Χιλιανδαρίου με την συγκατάθεση του αυτοκράτορα Αλεξίου Γ' Αγγέλου (1203). Το 1200 ο Συμεών εκοιμήθη και σύντομα ανέβλυσε μύρο από τον τάφο του. Σο μεταξύ συνέβησαν τα γεγονότα των Σταυροφόρων και αυτοκράτορας Θεόδωρος Α' Λάσκαρης στη Νίκαια του παρεχώρησε αυτονομία για την Σερβική εκκλησία υπό τον όρο να γίνει αυτός πρώτος αρχιεπίσκοπος της.
Διέσχισε όλη τη χώρα του και κήρυξε την αλήθεια, χειροτόνησε ιερείς, ίδρυσε ναούς και μοναστήρια και μετέφρασε τους ιερούς κανόνες. Κοιμήθηκε το 1235. Αναλυτικά
Οι Σέρβοι είχαν την τύχη να έχουν άγιους βασιλείς, τους οποίους τιμούν ιδιαίτερα.

.............................ΑΓΙΑ ΝΙΝΑ Η ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (14/1) Διαφωτίστρια Ιβήρων (Γεωργίας)

Η Γεωργία γνώρισε πολύ νωρίς το χριστιανισμό. Σύμφωνα με αρχαιότατη παράδοση, το σπόρο του Ευαγγελίου σ’ εκείνη την περιοχή έριξαν πρώτοι οι άγιοι απόστολοι Ανδρέας ο Πρωτόκλητος και Σίμων ο Κανανίτης. Η μεταστροφή, πάντως, ολόκληρου σχεδόν του λαού της Γεωργίας στη χριστιανική πίστη έγινε τον 4ο αιώνα από την αγία Ισαπόστολο Νίνα. Ήταν συγγενής του Αγίου Γεωργίου και γεννήθηκε στην Καππαδοκία.
Υπάρχει άφθαρτο το σώμα της σε Μονή στη Γεωργία
ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΘΗΒΑΙΟΣ
Στα 90 του χρόνια ο άγιος Αντώνιος είχε λογισμό (342) αν υπήρχε άλλος άνθρωπος να ζει ζωή τόση αφιερωμένη στο Θεό, όσο εκείνος. Έλαβε την απάντηση ότι υπήρχε κάποιος Παύλος ερημίτης πιό τέλειος από αυτόν και πήγε και τον βρήκε, παρά τη μεγάλη του ηλικία.

ΚΑΙ ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (15/1)
Έζησε τον 5ο αιώνα ασκητής από μικρό παιδί και αργότερα, αγνώριστος από την άσκηση έμενε σε μιά καλύβα στο πατρικό του. Όταν προγνώρισε τον θάνατό του, φώναξε τους γονείς του και τους αποκαλύφθηκε.
.......Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ της τιμίας ΑΛΥΣΕΩΣ του αποστόλου ΠΕΤΡΟΥ (16/1)
Δεν υπάρχει τίποτε παράξενο στο γεγονός ότι όχι μόνον τα οστά των αγίων ενεργούν θαύματα, αλλά και τα ρούχα τους ή τα αντικείμενα που έχουν αγγίξει. Η άκτιστη χάρη του Θεού διαχέεται από τη καθαρή ψυχή τους σε όλο τους το σώμα.
Οι αλυσίδες που τιμάμε, τις φορούσε ο Απόστολος Πέτρος, όταν τον είχε φυλακίσει με μεγάλη φρουρά, ο Ηρώδης Αγρίππας και τον ελευθέρωσε άγγελος Κυρίου.
ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ο καθηγητής της ερήμου (17/1)
...........................Μνήμη ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ αυτοκράτορα. (17/1)
Γεννήθηκε στην Ισπανία το 346. Με τον Θεοδόσιο η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέστη επισήμως χριστιανική, το έργο του αποτελεί επιστέγασμα του έργου του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Το μελανό σημείο του, η σφαγή τόσων ανθρώπων, του Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης από τον Θεοδόσιο, δεν είχε θρησκευτικό, αλλά πολιτικό χαρακτήρα, και αυτό το έκανε για την ευστάθεια της Αυτοκρατορίας, αλλά και για τους Συμμάχους του. Στην σφαγή αυτήν δεν σφαγιάστηκαν μόνο ειδωλολάτρες, αλλά και Χριστιανοί, οι οποίοι πήγαν για να παρακολουθήσουν τις εορτές.
Αυτή η ενέργεια καταδικάστηκε από την Εκκλησία, η οποία δια του Αρχιεπισκόπου Μεδιολάνων (Μιλάνου) και Αγίου Αμβροσίου επέβαλε αυστηρή τιμωρία στον ίδιο τον Αυτοκράτορα, η οποία τελικά τον οδήγησε στην δημόσια εξομολόγηση και συγγνώμη. Γι’ αυτό λοιπόν και η Εκκλησία, αλλά και η ιστορία χαρακτηρίζουν τον Θεοδόσιο Μεγάλο. Η Εκκλησία δεν τον ανακήρυξε άγιο, αλλά αναγνώρισε την μετάνοιά του. Ένα έγκλημα όσο μεγάλο και αν είναι συγχωρείται. Και συγχωρείται εφόσον ο αμαρτωλός μετανοήσει ειλικρινά. Ο Θεοδόσιος μετανόησε για το έγκλημά του, και έτσι κατέχει μια σημαντική θέση μέσα στην ιστορία.
ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ της σκήτης της Βεροίας (17/1)

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Γεννήθηκε το 1810 στα Γρεβενά και μόλις ετοιμαζόταν να νυμφευθεί τον κατήγγειλαν για μουσουλμάνο, αλλά αυτός απέδειξε ότι ήταν χριστιανός και τον αποκεφάλισαν στά Γιάννενα.
ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ και ΚΥΡΙΛΛΟΣ (18/1)
Πέντε φορές εξορίσθηκε και πέρασε στην εξορία 23 χρόνια τον 3ο αιώνα, για να υπερασπίζει την Όρθόδοξη Πίστη.

MAΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ & ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ (19/1)

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ & Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

.............Το καταπληκτικό τέχνασμα της Αγίας ΕΥΦΡΑΣΙΑΣ!! (19/1)
Η Αγία Μάρτυς Ευφρασία καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.). Προερχόταν από επίσημη γενιά και διακρινόταν για την σωφροσύνη και το χρηστό της ήθος.
Την Ευφρασία την κατήγγειλαν ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε οι ειδωλολάτρες της ζήτησαν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνη όμως έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της. Για τον λόγο αυτό την παρέδωσαν σε έναν άντρα άξεστο και βάρβαρο να την ατιμάσει. Η Αγία όμως απέφυγε την ατίμωση με τον εξής τρόπο:
Υποσχέθηκε στον άξεστο και βάρβαρο εκείνον άνθρωπο ότι, αν δεν την πειράξει, θα του δώσει ένα φάρμακο, το οποίο να χρησιμοποιεί στις μάχες, ώστε να μην πληγώνεται από τα ξίφη και τα ακόντια των εχθρών του. Και για να τον πείσει ότι αυτό που του υποσχέθηκε έχει βάση, έσκυψε το κεφάλι της και του είπε να την χτυπήσει με το ξίφος στον αυχένα της, ώστε αμέσως να το επιβεβαιώσει. Εκείνος σχημάτισε την γνώμη ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα αυτό που του υποσχέθηκε η Αγία και, αφού σήκωσε το ξίφος του, την κτύπησε δυνατότερα στον αυχένα, με την βεβαιότητα ότι αυτή δεν θα πάθαινε τίποτα.
Έτσι το σχέδιο της Αγίας Μάρτυρος Ευφρασίας πέτυχε. Δηλαδή κόπηκε μεν το κεφάλι της από το ξίφος του δημίου, όμως αυτή διέσωσε την αγνότητά της και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Αυτό σημαίνει αποφασιστικότητα, πίστη στην αιώνια ζωή.

ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ (19/1)

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!
ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΠΕΙ:
<<ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ Ο ΜΑΡΚΟΣ, ΕΠΟΙΗΣΑΜΕΝ ΟΥΔΕΝ!>>

ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (20/1)
Ένας από τους μεγαλύτερους πατέρες, υπέρμαχος της Πίστεως, ιεραπόστολος, νομοθέτης της κοινοβιακής ζωής και οικονόμος της θείας χάριτος.
OΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ (21/1)
Από αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηράκλειου (610) έφυγε για να μονάσει στη Μονή της Θεοτόκου στην Χρυσούπολη. Εξαιρετική διάνοια με σπάνιες ικανότητες υψηλού φιλοσοφικού στοχασμού, με λαμπρές σπουδές. Εμβάθυνε όσο κανείς άλλος πριν απ' αυτόν, στην θεολογία της θεώσεως του ανθρώπου, αναπτύσσοντας τα φιλοσοφικά και θεολογικά θεμέλια της Ορθοδόξου πνευματικής ζωής.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΝΗ Η ΡΩΜΑΙΑ (21/1)
Έζησε στα πρώτα χρόνια των σκληρών διωγμών. Μεταξύ των άλλων την διαπόμπευσαν και την παρέδωσαν σε ένα πορνοστάσιο. Όμως ένας Άγγελος με μορφή λευκοφόρου νέου τους απωθούσε, ενώ ένα άλλον θρασύ βάρβαρο τον νέκρωσε!
ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ (21/1)
Ντοκιμαντέρ - βίντεο με όσα υπέφερε στη Ρωσία. Η αχαριστία!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ (22/1) εκ των εβδομήκοντα
.............................ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ (22/1)
Γιός μάγου, πίστευσε στο Χριστό από τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού, όταν Τον μετέφεραν στην Περσία. Του παρουσιάσθηκε μιά ουράνια μορφή και του προμήνυσε το μαρτύριό του, που πράγματι ήταν σκληρό και με περσικό τρόπο, χέρια πόδια δεμένα σε πάσσαλο και ραβδισμούς. Τελικά τον στραγγάλισαν και τον αποκεφάλισαν.
...... ... ............ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ (23/1)
Μέγας ασκητής, όπου πήγαινε έκανε και Μοναστήρι. Μόλις τον αναγνώριζαν πόσο πνευματικός ήταν, έφευγε και πήγαινε αλλού. Έτσι πήγε στη Μονή Μεταμορφώσεως Μετεώρων, μετά έφυγε για το Άγιον Όρος, κοντά στη Μονή Καρακάλλου. Κατόπιν τον ζήτησαν για ηγούμενο στην Ι.Μ.Φιλοθέου. Το 1524 πήγε στη σκήτη Βεροίας ανακατασκεύασε το ναό του Τιμίου Προδρόμου. Μόλις έμαθε ότι θα τον έκαναν επίσκοπο Βεροίας, έφυγε κρυφά και πήγε στους πρόποδες του Ολύμπου, όπου ίδρυσε τη Μονή της Αγίας Τριάδος. Μετά κατέφυγε στη Μακρυνίτσα Πηλίου για να ιδρύσει και εκεί Μονή της Αγίας Τριάδος, στη Σουρβία.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ (25/1)

ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ....... ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Ο ΛΑ ' Λόγος είναι ο σπουδαιότερος από τους Θεολογικούς Λόγους του αγ. Γρηγορίου. Εκφωνήθηκε στο ναό της αγ. Αναστασiας στην Κωνσταντινούπολη, το 380.
Είναι η πρώτη φορά που σε ειδική πραγματεία, αφιερωμένη στο άγιο Πνεύμα, ομολογείται και καταδεικνύεται η θεότητα και το ομοούσιο του αγ. Πνεύματος.
Άριστος χειριστής της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Έγραψε πλήθος ποιημάτων στην Ομηρική γλώσσα!
Όλοι οι ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο Άγιος δεν απελπίζεται.
Μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενούσαν σε ναό και του δίνει συμβολικό όνομα. Ονομάζει το ναό Αγία Αναστασία δείγμα ότι πίστευε στην ανάσταση της Ορθόδοξης Πίστης.
Οι αγώνες είναι επικίνδυνοι. Οι αιρετικοί ανεβασμένοι πάνω στις σκεπές των σπιτιών του πετούν πέτρες και έτσι ο Άγιος Γρηγόριος δοκιμάζεται πολύ.
Στο ναό της Αγίας Αναστασίας εκφωνεί τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους που του έδωσαν δίκαια τον τίτλο του Θεολόγου.
Προκαλούσε τους αιρετικούς Αρειανούς σε διάλογο, αφού τους έλεγε όλους αμόρφωτους μπροστά του. Μέσα σε δύο μόλις χρόνια μετέστρεψε στην Όρθοδοξία όλες τις "Αρειανές" εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη!
Μετά το σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο.
Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώνει τη παραίτησή του, αναχωρεί στη γενέτειρά του Αριανζό και τελειώνει με ειρήνη τη ζωή του, το 390 μ.Χ.

Το σκήνωμά του! Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, στο Άγιο Όρος ενώ το ιερό σκήνωμα του φυλάσσετε στον ομώνυμο Ναό του στην Νέα Καρβάλη.

....ΟΣΙΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ η σύζυγος ΜΑΡΙΑ και τα τέκνα τους ΑΡΚΑΔΙΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ (26/1)
Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518 - 527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό. Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο. Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα. Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.
...............ΟΣΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ασκήσαντος στο ΣΑΓΜΑΤΙΟ ΟΡΟΣ (26/1)
Ο όσιος Κλήμης ήταν από την Αθήνα και τριάντα χρονών έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή οσίου Μελετίου (1/9) στον Κιθαιρώνα (κοντά στα Βίλια). Έφθασε σε μεγάλα πνευματικά ύψη και μόλις ανακάλυψαν την αγιότητά του, ζήτησε από τον άγιο Μελέτιο την ευλογία να φύγει και μόνασε κατόπιν σε ένα σπήλαιο στο Σαγμάτιο Όρος όπου κοντά έκτισε την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σαγματά. Και εδώ η φήμη της αγιότητός του έφθασε μέχρι τη Κωνσταντινούπολη όπου ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός βοήθησε την ανέγερση και προσέφερε στην Ι.Μονή ένα τμήμα του Τιμίου Ξύλου. Τα περισσότερα κελιά παραμένουν από την Ρωμέϊκη (Βυζαντινή) εποχή. Στην Ιερά Μονή αυτή υπάρχει επίσης και λείψανο του νέου Ρώσου Αγίου Λουκά επισκόπου Κριμαίας. Κοιμήθηκε το 1111 και υπάρχει η τιμία του κάρα στην Ιερά Μονή καθώς και πολλά άλλα Ιερά λείψανα.
.........ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (27/1)
Η Κάρα με αδιάφθορο το αριστερό αυτί βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορη στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους.
Δύο τμήματα της αριστεράς του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και ένα τμήμα της στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
Μεγάλο τεμάχιο κνήμης και τέσσερα τεμάχια του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Δάκτυλος του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Αδιάφθορο μέρος του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.

.............................ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ (28/1)
Ο πατέρας του ήταν ιερέας των ειδώλων και τον έδιωξε από την οικογενειακή του κατοικία εξαιτίας της συμπάθειάς του για τη χριστιανική θρησκεία. Βαπτίσθηκε σε ηλικία είκοσι ετών, (326) εγκατέλειψε τη σύγχυση της πόλης Νίσιβης στη Μεσοποταμία (Ιράκ) και αποτραβήχθηκε στην έρημο. Θεωρείται ο <<διδάσκαλος της κατανύξεως>> καθώς οι οφθαλμοί του είχαν μεταμορφωθεί σε δύο αέναες πηγές δακρύων. Πηγαίνοντας στην Έδεσσα, προσποιήθηκε ότι αποδέχεται τις προτάσεις μιάς πόρνης και την οδήγησε στη κεντρική πλατεία αντί σε κρυφό μέρος, οπότε στην αντίδρασή της για το κεντρικό μέρος της είπε:<<Δυστυχισμένη, ντρέπεσαι το βλέμμα των ανθρώπων και δεν φοβάσαι το βλέμμα του Θεού;>>
Πήγε στη Καππαδοκία γιατί άκουσε για τον Μ.Βασίλειο, αλλά δεν ήξερε τα Ελληνικά και στενοχωρήθηκε. Όταν τον συνάντησε ξαφνικά άρχισε να μιλά Ελληνικά και ο Μ.Βασίλειος τον χειροτόνησε διάκονο και τον έστειλε πίσω στην πατρίδα του! Πλήρης Πνεύματος Αγίου απήύθυνε την ασυνήθιστη ευχή:<<Συγκράτησε, Κύριε τα κύματα της χάριτός σου!>>. Συνέγραψε πολλά συγγράμματα τα περισσότερα στη Συριακή γλώσσα, αλλά και στην Ελληνική για τα δόγματα, τις αιρέσεις, σε ασύγκριτη ποιητική γλώσσα. Το 373 που κοιμήθηκε ζήτησε στη κηδεία του αντί λουλούδια και αρώματα, το στήριγμα των προσευχών.

.............................................OΣΙΟΣ ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ (28/1)
Κάποτε, βρέθηκε μπροστά στην πόρτα του κάποιος έμπορος σφαγμένος, που τον είχε σφάξει και ληστέψει κάποιος ληστής. Τότε όλοι καταδίκασαν τον Παλλάδιο, σαν φονιά του εμπόρου. Ο Παλλάδιος, όμως, προσευχήθηκε και ανέστησε τον έμπορο που αμέσως έδειξε τον αληθινό φονιά, που ήταν μάλιστα ανάμεσα σ' αυτούς πού κατηγορούσαν τον Παλλάδιο. Το θαύμα αυτό έκανε ν' αποκτήσει ο Παλλάδιος φήμη αγίου ανδρός σ' όλα τα περίχωρα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ (28/1)
Ενώ ήταν μεγάλος και θαυματουργός ασκητής κυριεύθηκε από υπερηφάνεια και έπεσε σε μεγάλο αμάρτημα. Μετάνοιωσε και βρέθηκε σε ένα εγκαταλειμμένο τάφο, όπου αργότερα έλαβε βεβαίωση της συγχωρήσεώς του. (από τα ωραιότερα συναξάρια!)
ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ (28/1)
Ο πρίγκιψ των ερημιτών, μέγας διδάσκαλος της μυστικής ζωής που έζησε τον 7ο αιώνα στην περιοχή του Κατάρ.
....................................ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΚ ΧΙΟΥ (29/1)
Νέος πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να εργασθεί στο μεγάλο του αδελφό. Εκεί τον σαγήνευσε μιά Τουρκάλα που τον έπεισε να απαρνηθεί τη πίστη του. Όμως αργότερα αφυπνίσθηκε η συνείδησή του και διάλεξε το δρόμο του μαρτυρίου για να ξεπλύνει το σφάλμα του. Αποκεφαλίσθηκε το 1802 λέγοντας: <<Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη βασιλεία Σου!>>

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (30/1)

Κοινά χαρακτηριστικά των Τριών Ιεραρχών είναι:
Η καταγωγή τους από ευγενικές και πλούσιες οικογένειες, μάλιστα με χριστιανικά ιδεώδη.
Η τεράστια μόρφωση τους αφού φοίτησαν στα μεγαλύτερα κέντρα γραμμάτων της εποχής των.
Ήταν Έλληνες σοφοί, τέλειοι γνώστες της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας αλλά προπαντώς πιστοί. Εφάρμοσαν το του Πλάτωνος: <<Πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία είναι.>> συνδυάζοντας σοφία και αγιότητα.
Ήταν μοναδικές ασκητικές μορφές, που λάτρευαν τη μόνωση, αλλά συνδύαζαν και την κοινωνικότητα.
Ήταν οργανωτικά πνεύματα.
Ήταν άφθαστοι στη ρητορία και άφησαν πολλά αξιόλογα συγγράμματα.
Είχαν απαράμμιλο ήθος. Πρώτοι εφάρμοσαν αυτά που δίδασκαν, συνδίασαν δηλαδή πράξη και θεωρία.
Κτυπούσαν κάθε παρανομία ανεξάρτητα από ποιό πρόσωπο και κοινωνική θέση προέρχετο, ιδιαίτερα προστάτευαν τους αδυνάτους και διώχθηκαν από πρόσωπα της εξουσίας.
Είχαν μεγάλη γνώση των αγίων Γραφών και ήσαν κορυφαίοι ερμηνευτές και Θεολόγοι.
Πάντρεψαν μοναδικά την αρχαία Ελληνική σοφία με τη χριστιανική πίστη.
Τέλος, ως λαμπροί παιδαγωγοί, θεωρούνται προστάτες της παιδείας.

ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ (31/1)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (Τόμος Ιανουαρίου)