ΔΡΑΣΗ
ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΚΑΝΝΑΒΑΙΩΝ
Γ)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΝΝΑΒΟΣ
Το
1919 ο Αντώνης έγινε κοτζαμπάσης Κραβάρων και Αρχιπρόκριτος
μέχρι το Μάϊο του 1821, οπότε οι 40 αρβανίτες του που είχε
προσλάβει ως σωματοφύλακες, τον εγκατέλειψαν, αφού προσπάθησαν
και να τον ξεκάνουν.
Τότε παρέλαβε περίπου 90 ενόπλους Κραβαρίτες και ξανάπιασε
τα γνώριμα βουνά του και πολέμησε σε πολλές μάχες με μεγάλο
ηρωϊσμό και ανδρεία, αναδειχθείς αντάξιος διάδοχος του Κωνσταντίνου
και του Αναγνώστη, με τη διαφορά ότι δεν βγήκε από την Αποδοτία
του και τα πέριξ, όπως και πολλοί από τους μικροκαπεταναίους
οπλαργηγούς τότε.
Γιατί είχε προσλάβει αρβανίτες, δεν γνωρίζουμε. Άλλοι λένε
ότι του το υπέβαλε ο Διοικητής του αρβανίτικου τάγματος που
ήδρευε στη Λομποτινά και άλλοι ότι φοβόταν τους φιλελεύθερους
Κραβαρίτες μη του πάρουν με το ζόρι τα χωράφια του. Πάντως
για τον Αντώνη οι επιζήσαντες γέροντες αρχάς 20ου αιώνα, δεν
εξεφράζοντο με ενθουσιασμό.
Ήτανε
λέγανε έξυπνος, αλλά σφικτός, τσιγκούνης, φιλύποπτος και εκδικητικός
μέχρι εξοντώσεως. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν μιλούσε στ'
αδέλφια του που δεν σκότωσαν τον Παν. Σωτηρόπουλο, για να
εκδικηθούν το ξεκλήρισμα της οικογένεις του Κανναβογιάννη,
αλλά συμπολέμησαν μαζί του.
Ως συγγενής εθυσιάζετο και τους αγαπούσε, παρόλα αυτά επί
των ημερών του έλαβαν χώρα τα πιο συνταρακτικά γεγονότα της
ιστορίας μας εις βάρος των Κανναβαίων.
Λέγεται ότι χάριν της επιμονής του ο στρατηγός Τζαβέλλας δέχθηκε
και με καυτό σίδερο στιγμάτισε στο μέτωπο τους συλληφθέντες
αρβανίτες μαζί με τον στρατηγό αρχηγό τους Αχμέτ Πράβιστα
για εκδίκηση των βασανιστηρίων που έκαναν στους Έλληνες αυτοί.
Κατά την μεγάλη μάχη της Λομποτινάς τον Οκτώβριο του 1828
που οι Έλληνες πήραν φαλάγγι 1.200 τουρκαλβανούς, από του
οποίους διεσώθησαν μόνο 200 στη Ναύπακτο υπό τον Καφτά Αγά,
τραυματίσθηκε στη Ρέρεσι, στο Μόρνο και μετά από μήνα απεβίωσε.
Με το θάνατο του Αντώνη και την απελευθέρωση της Ελλάδος,
ήρθε στη Λομποτινά η θυγατέρα του Τασούλα, παρέλαβε το σπίτι
της και τα τσιφλίκια της γιατί ο άνδρας της σκοτώθηκε στην
επανάσταση. Ήτανε πολύ αγαπητή και έδωσε μεγάλο μέρος της
περιουσίας της στους φτωχούς Λιμνιστιάνους. Όταν γέρασε οι
συγχωριανοί είχανε καμάρι και τιμή τους να της πάνε τα μικρά
δώρα τους.
Δ)
ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΝΑΒΟΣ
Ο μόνος λοιπόν άνδρας γόνος των Κανναβαίων της Λομποτινάς
που επέζησε και ξανάρθε, ήταν ο γιός του Αναγνώστη Κανναβού,
ο Νίκος που μάλλον είναι το μωρό που εκτοξεύθηκε και σώθηκε
στα χιόνια κατά την ανατίναξη του σπιτιού των Κανναβαίων το
1815-16. Ο Αναγνώστης πάντρεψε τα εξι ανύπαντρα κορίτσια,
περιμάζεψε την Κανναβαίϊκη περιουσία και έτσι ο Νίκος δεν
είχε προβλήματα οικονομικά.
Ο Νίκος ήταν εξυπνότατος, ως ο πατέρας του ακέραιος χαρακτήρας,
άκαμπτος, ειλικρινής και πεισματάρης.
Μπήκε γρήγορα στην πολιτική, κέρδιζε πάντα τις δημοτικές εκλογές,
(Δήμαρχος Αποδοτίας), αλλά στη βουλή μπήκε λίγες φορές (3-4)
γιατί επολιτεύετο με το αντιβασιλικό κόμμα και αυτό του κόστισε
σε όλη τη σταδιοδρομία του. Οι Ναυπάκτιοι τον προέτρεπαν να
βάλει με το Βασιλικό κόμμα, για να έχουν κανένα ρουσφέτι,
αλλά αυτός ήταν συνεπής στις ιδέες του και μάλιστα όταν πέρασε
ο Όθωνας από τη Ναύπακτο, πήρε τους ομοϊδεάτες του και δεν
τον υποδέχθηκαν, θύμωσε ο Όθωνας και καταλαβαίνουμε τις συνέπειες.
Έτσι στις βουλευτικές έβγαινε ο Βασιλικός υποψήφιος Α. Κοκκοτάκης.
Πολιτεύθηκε από το 1835 μέχρι το 1895 οπότε ανέλαβε βουλευτής
ο γιός του Ιωάννης και πέθανε στη Ναύπακτο το 1902 σε βαθειά
γεράματα αφού απεκατέστησε άριστα τις τρείς θυγατέρες του
και ευχαριστημένος με τον αντάξιο γιό του που αντιθέτως εκείνος
εξελέγετο συνεχώς βουλευτής. Μόνο του παράπονο που δεν απέκτησε
εγγονό από τον γιό του.
