Οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Χριστού έχουν ακριβώς αυτά τα στοιχεία.
Σχεδόν κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν έχουμε τόσες μαρτυρίες όσες για το γεγονός της Αναστάσεως. Ολόκληρη η Καινή Διαθήκη είναι βιβλίο ή φάκελλος με μαρτυρικές καταθέσεις για το γεγονός αυτό. Σ' αυτή καταθέτουν οκτώ μάρτυρες: τέσσερις Ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης), και τέσσερις απόστολοι (Πέτρος, Παύλος, Ιάκωβος, Ιούδας). Οι τρεις απ' αυτούς είναι μαθητές από τους δώδεκα (Πέτρος, Ιωάννης και Ματθαίος) και οι δύο μαθητές των μαθητών (Μάρκος και Λουκάς). Υπήρξαν και κάποιοι εχθροί του Χριστού και έγιναν μαθητές και απόστολοι, μόνο όταν τον είδαν αναστημένο.
Στους μάρτυρες λοιπόν της Αναστάσεως έχουμε εχθρούς και φίλους, έχουμε αυτόπτες και αυτήκοους. Εκτός όμως απ' αυτούς, υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι μάρτυρες που καταθέτουν στο δικαστήριο της ιστορίας για την Ανάσταση.
Είναι οι πεντακόσιοι, στους οποίους εμφανίσθηκε ο Χριστός στη Γαλιλαία. Όταν ο απόστολος Παύλος έγραφε για την εμφάνιση αυτή στους Κορινθίους, πολλοί απ' αυτούς ήταν ζωντανοί ακόμη, και οι Κορίνθιοι μπορούσαν να τους βρουν και να τους ρωτήσουν.
Είναι μετά οι τρείς χιλιάδες που πίστεψαν με το πρώτο κήρυγμα του Πέτρου. Και δεν κήρυξε ο Πέτρος μετά από πενήντα ή εκατό χρόνια, αλλά πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση και δέκα μέρες μετά την Ανάληψη. Και μάλιστα μίλησε με θάρρος ελέγχοντας τους σταυρωτές του Χριστού: <<Αυτόν που σεις σταυρώσατε αναστήθηκε και εμφανίσθηκε μετά την ανάστασή Του και τον είδαμε τόσοι άνθρωποι. Αναστήθηκε όπως προφήτεψαν οι προφήτες>>. Όλοι ήταν σύγχρονοι του γεγονότος και μπορούσαν να το εξακριβώσουν, κανένας όμως δεν το διέψευσε.
Μερικοί ρωτούν, γιατί κανένας από τους ιστορικούς της εποχής δεν έγραψε για την Ανάσταση του Χριστού. Όλοι ξέρουμε, ότι την εποχή εκείνη έζησε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, ο οποίος έγραψε γύρω στο 100 μ.Χ. στη Ρώμη. Ήταν φανατικός φαρισαίος και φυσικά μισούσε τους χριστιανούς. Έβλεπε με φθονερό μάτι το εξάπλωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Πως λοιπόν να γράψει για την Ανάσταση του Χριστού; Η σιωπή του είναι μάλλον υπέρ της Ανάστάσεως. Κι αν ακόμη έγραφε δεν θα ήταν σπουδαία η μαρτυρία του, αφού δεν υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας. Θα έγραφε μόνο ό,τι άκουσε από άλλους.
Εκτός όμως από τους ιστορικούς υπάρχουν τα ζωντανά μνημεία, που βεβαιώνουν το γεγονός της Αναστάσεως. Τέτοια είναι η Κυριακή ημέρα και η παρουσία της Εκκλησίας στο κόσμο.
Οι αρνητές της Αναστάσεως του Κυρίου έχουν διατυπώσει ορισμένες θεωρίες, νομίζοντας πως έτσι κάνουν κάτι εναντίον της. Αυτές είναι: 1) Οι μαθητές έκλεψαν το σώμα του Χριστού και μετά διέδωσαν ότι ο Χριστός αναστήθηκε. 2) ο Χριστός δεν πέθανε πραγματικά πάνω στο σταυρό, αλλά έπεσε σε βαθύ λήθαργο και 3) οι απόστολοι έπαθαν παραίσθηση. Θα τις εξετάσουμε αμέσως.
1η Κατηγορία. Οι απόστολοι έκλεψαν το σώμα του Χριστού.
Είναι παλιά κατηγορία. Οι Ιουδαίοι, πλήρωσαν τους φρουρούς του Τάφου για να πουν κάτι τέτοιο (Ματθ. κη'13). Αν δεχθούμε αυτή τη κατηγορία, μένουν αναπάντητα και ανεξήγητα τα εξής:
- Εφόσον οι στρατιώτες αποκοιμήθηκαν και δεν είδαν, ούτε άκουσαν πως άδειασε ο τάφος, πως μπορεί να λένε την αλήθεια για τη κλοπή του σώματος του Χριστού από τους (φοβισμένους και κρυμμένους) μαθητές του Χριστού; Εάν πάλι τους αντιλήφθηκαν, γιατί δεν τους συνέλαβαν για να τιμωρηθούν;
- Γιατί οι φρουροί του τάφου δεν δικάστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν, αφού παραμέλησαν το καθήκον τους και κοιμήθηκαν, ενώ όπως είναι γνωστό, οι ρωμαϊκοί νόμοι ήταν πολύ αυστηροί σε τέτοιες παραβάσεις. (Πραξ. ιβ' 19)
- Γιατί κανένας δεν κατηγόρησε επίσημα τους μαθητές για να τιμωρηθούν, εφόσον διέρρηξαν το τάφο που σφράγισε στρατιωτική αρχή;
- Που θα εύρισκαν οι μαθητές τόσο θάρρος για να επιχειρήσουν μια τέτοια κλοπή, μάλιστα κατά τις ημέρες του εβραϊκού Πάσχα, που η πόλη είχε τόσο πολύ κόσμο;
- Ποιό θα ήταν το κέρδος των μαθητών κλέβοντας το νεκρό σώμα, να διαδώσουν ότι αναστήθηκε, αφού τους περίμεναν μόνο διωγμοί, φυλακίσεις, και μαρτυρικός θάνατος;
- Πως οι τρομαγμένοι απόστολοι, που διασκορπίσθηκαν όταν είδαν τη σπείρα των στρατιωτών στο κήπο, γίνονται γενναίοι και ατρόμητοι και κηρύσσουν την Ανάσταση μπροστά στο λυσσώδη όχλο των Ιουδαίων;
- Πως αποφάσισαν να κάνουν μια τόσο ανήθικη πράξη και μετά να γράψουν επιστολές σαν του Ιακώβου, του Πέτρου, του Ιωάννου;
- Πως συμφώνησαν στο ψέμμα όλοι, και πως κράτησαν το μυστικό σε όλη τους τη ζωή, χωρίς να το φανερώσει κανείς, από έλεγχο συνειδήσεως ή από το βάρος των διωγμών, των βασανιστηρίων και φυλακίσεων;
- Πως εξηγείται η μεταστροφή του αποστόλου Παύλου, που δεν γνώριζε από πριν τον Ιησού όπως οι άλλοι μαθητές, κι' όμως να γίνεται κι' αυτός κήρυκας της Αναστάσεως;
2η κατηγορία. Ο Χριστός δεν πέθανε πραγματικά πάνω στο Σταυρό.
Έπεσε σε βαθύ λήθαργο κάτι που δεν πρόσεξαν οι μαθητές Του και πλανήθηκαν. Μετά η δροσιά του τάφου και τα αρώματα Τον συνέφεραν, ώστε κύλισε το λίθο. Όμως:
- Δεν μπορεί να πλανήθηκαν τόσα πολλά άτομα, όσον αφορά το πραγματικό θάνατο του Χριστού. Οι έμπειροι στρατιώτες δεν μπορούσαν να ξεγελασθούν. Οι αρχιερείς και ο Πιλάτος είχαν πεισθεί ότι ο Ιησούς πέθανε και γι' αυτό έβαλαν τους στρατιώτες να Τον φυλάγουν. Και το εβραϊκό Ταλμούδ, εχθρικό για το Χριστό, μαρτυρεί κι' αυτό για το θάνατο του Ιησού.
- Το αίμα και το νερό, που έτρεξε από τη πλευρά του Χριστού είναι απόδειξη του θανάτου Του, επιστημονικά.
- Το σώμα του Χριστού, πριν ταφεί αλείφθηκε με μεγάλη ποσότητα (ως λίτρας εκατό) σμύρνας και αλόης και ακολούθως τυλίχθηκε με υφασμάτινες ταινίες (οθόνια) από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Αν υποθέσουμε ότι ζούσε, όταν τον έθαψαν, θα πέθαινε από ασφυξία.
- Και ζωντανό να τον κατέβαζαν από το Σταυρό ήταν αδύνατο να επιζήσει μετά από τριήμερη νηστεία και μαστίγωμα και αιμορραγία. Μετά από τόση εξάντληση, ήταν αδύνατο να κυλίσει τη τεράστια ταφόπλακα
- Κι' αν έφτανε ως εκεί, με μεγάλη προσπάθεια να κυλίσει το λίθο και να φύγει, πως οι στρατιώτες δεν Τον συνέλαβαν;
- Μετά, που βρήκε τόσο κουράγιο για να πάει σπίτι και να κάνει τις εμφανίσεις Του και τόσα ταξίδια, ώστε να εμφανίζεται πότε εδώ και πότε εκεί;
- Η εντύπωση που δημιούργησε στους αποστόλους όταν τον είδαν, ήταν πως ο Ιησούς είναι ο νικητής του θανάτου και όχι ένας εξαντλημένος που παλεύει μεταξύ ζωής και θανάτου.
- Εάν ο Χριστός συνήλθε από το λήθαργο, θα έπρεπε να είχε το ίδιο σώμα που είχε και πριν και μάλιστα καταματωμένο. Τότε όμως γιατί δεν Τον αναγνώρισε η Μαρία και οι δύο μαθητές που πήγαιναν στην Εμμαούς;
- Ήταν αδύνατο να συνέλθει από λιποθυμία και με τρυπημένα χέρια να ξεκολλήσει από το σώμα Του τις υφασμάτινες ταινίες που με τη σμύρνα και αλόη είχαν κολλήσει και είχαν γίνει ένα σώμα με το Σώμα Του. Μα, κι' αν υποθέσουμε πως έγινε κι' αυτό, με τι ρούχα βγήκε από το τάφο; Τα νεκρικά ήταν λίγα και ακατάλληλα για να κυκλοφορεί έξω. Ποιός λοιπόν, του έδωσε τα ρούχα;
- Κατά τα χρονικά διαστήματα που μεσολαβούσαν από τη μια μέχρι την άλλη εμφάνιση, που πήγαινε ο Ιησούς; Πως κατόρθωνε να κρύβεται χωρίς να Τον βλέπει κανείς; Και τι απέγινε την τεσσαρακοστή μέρα και δεν τον ξαναείδαν οι μαθητές; Και πως εξαφανίσθηκε από τα μάτια τους και τους έδωσε την εντύπωση πως αναλήφθηκε;
3η κατηγορία. Οι απόστολοι έπαθαν παραίσθηση.
Επειδή, δηλαδή, οι απόστολοι και οι γυναίκες περίμεναν την Ανάσταση, έπαθαν ομαδική υποβολή και έπεσαν θύματα παραισθήσεως. Όμως:
- Γιατί οι Μυροφόρες πήραν αρώματα και πήγαν να αλείψουν το νεκρό σώμα του Ιησού, αφού περίμεναν την Ανάσταση;
- Γιατί η πρώτη σκέψη της Μαρίας, όταν είδε τον άδειο Τάφο, ήταν ότι έκλεψαν το Κύριο και όχι ότι Αυτός αναστήθηκε;
- Γιατί, όταν η Μαρία ξαναπήγε στο μνημείο και είδε τον ίδιο το Κύριο, νόμισε πως ήταν ο κηπουρός;
- Γιατί οι μαθητές δεν πίστεψαν στα λόγια των γυναικών, όταν τους είπαν για την Ανάσταση, αλλά θεώρησαν τα λόγια τους σαν φλυαρίες; (Λουκ. κδ' 11)
- Γιατί ο Θωμάς δεν πίστεψε, παρά ζήτησε να βάλει το δάχτυλό του στα τρυπημένα χέρια και πόδια του Κυρίου;
- Γιατί οι εμφανίσεις σταμάτησαν στις σαράντα μέρες;
- Πως μπορεί άνθρωποι φαντασιόπληκτοι και με παραισθήσεις να αναπτύξουν δράση, όπως οι απόστολοι;
- Πως εξηγείται η εμφάνιση του Κυρίου, σε πολλούς συγχρόνως και η θεωρία της παραισθήσεως;